Warszawa, 5 maja 2012 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny
ul. Jasna 5
01-010 Warszawa
za pośrednictwem
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego
Ul. Konwaliowa 8
02-345 Warszawa
Skarżący:
Robert Biały
ul. Słowackiego 14
01-019 Warszawa
Reprezentowany przez:
Kancelaria Radcy Prawnego Sławomira Witkowskiego
ul. Hobit 6
02-345 Warszawa
Organ:
Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego
Ul. Konwaliowa 8
02-345 Warszawa
Sygn. akt: II DS. 67544538
Skarga
W imieniu Skarżącego ( pełnomocnictwo w załączeniu ) na podstawie art. 50 par. 1, 51, 52 par. 1, 53 par. 1 oraz 54 par. 1 p.p.s.a. składam skargę od decyzji Głównego Inspektora Budowlanego z 15 czerwca 2011 r. dotyczącej utrzymania w mocy decyzji Wojewódzkiego Inspektora Budowlanego z 10 marca 2011 r. w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Chorzowie z dnia 5 stycznia 2005 r. jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa, zaskarżając powyższą decyzję w całości i opierając skargę na następujących podstawach:
- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy:
Art. 8, 11 w zw. z art. 107 par.2 k.p.a. poprzez niepodjęcie wszelkich czynności do ustalenia stanu faktycznego sprawy, co w konsekwencji spowodowało ustalenie, że w sprawie winnien zostać wydany nakaz o zamurowaniu otworu okiennego w werandzie.
Art. 7,77 w zw. z art. 107 par. 3 poprzez niewyjaśnienie podstaw przesłanek utrzymania decyzji co w konsekwencji doprowadziło do wydania dowolnej decyzji
Art. 156 par. 1 pkt. 2 k.p.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie, co w konsekwencji błędnie doprowadziło do uznania nieważności decyzji
Naruszenie prawa materialnego
Art. 40 prawa budowlanego z 1974 r. poprzez niewłaściwe zastosowanie, co w konsekwencji doprowadziło do uznania, że doszło do rażącego naruszenia prawa przy wydawaniu decyzji
W oparciu o tak sformułowane zarzuty wnoszę:
1) Na podstawie art. 145 par. 1 pkt 1 lit a i c ppsa o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
2) Na podstawie art. 200 p.p.s.a. zasądzenie kosztów postępowania przed sądem administracyjnym od organu administracji publicznej wg norm przepisanych
Uzasadnienie
Wojewódzki Inspektorat Nadzoru Budowlanego w Katowicach decyzją z dnia 10 marca 2011 r. stwierdza nieważność decyzji z dnia 5 stycznia 2011 r. Powiatowego Inspektora Budowlanego w Chorzowie jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa poprzez zaniechanie wydania nakazu zamurowania otworów okiennych w ścianie werandy murowanej budynku mieszkalnego.
W ocenie pełnomocnika Skarżącego organy naruszyły przepisy postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy. Mianowicie art. 8,11 w zw. z art. 107 par. 2 k.p.a. poprzez niepodjęcie wszelkich czynności do ustalenia stanu faktycznego sprawy, z akt sprawy wynika, iż inwentaryzacja budynku mieszkalnego wykazała, że konstrukcja werandy jest stalowa, a nie murowana, zaś organy powołują, że przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanym i zabudowywaniu osiedli, a także ( par. 20 ust. 2) rozporządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 11 czerwca 1966 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budownictwa powszechnego dotyczy ścian murowanych. Zatem zakaz otworów okiennych w ścianach znajdujących się w odległości mniejszej niż 4 metry dotyczy ścian murowanych budynków mieszkalnych, a nie dotyczy werandy o konstrukcji stalowej.
Należy uznać, że organy naruszyły przepisy postępowania mające wpływ na wynik sprawy art. 7, 77 w zw. z art. 107 par. 3 poprzez podanie ogólnikowej podstawy prawnej w uzasadnieniu decyzji z którego powinien wynikać obowiązek nakazania zamurowania otworów okiennych w werandzie. Organy podały jedynie ogólnikowo tytuł aktu prawnego tj. rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o prawie budowlanym i zabudowaniu osiedli. Brak konkretnego przepisu w uzasadnieniu decyzji. Organy powoływały się również na rozporządzenie Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 11 czerwca 1966 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budownictwa powszechnego dotyczy ścian murowanych na par. 20 ust. 2. Jednak w treści tego aktu nie ma takiego przepisu, zatem nie może on stanowić podstawy prawnej stanowiącej możliwość nakazania zamurowania otworu okiennego. Należy dodatkowo podnieść, że roboty budowlane wykonane przez Skarżących zostały zakończone przed dniem 1 stycznia 1995 r. zatem nie ma zastosowania w tej sprawie również rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, gdyż prawo nie działa wstecz.
W ocenie pełnomocnika Skarżacego organy niewłaściwie zastosowały art. 156 par. 1 pkt. 2 k.p.a. ponieważ decyzja Powiatowego Nadzoru Budowlanego nie naruszyła art. 40 ustawy o prawie budowlanym z 1974 r., gdyż nie było podstaw na tle stanu faktycznego do wydania nakazu zamurowania otworów okiennych w werandzie.
W związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.
Sławomir Kowalski
radca prawny
Załączniki:
Pełnomocnictwo wraz z opłatą skarbową
Odpis skargi
Dowód uiszczenia wpisu od skarg
c) brak pogłębienia zaufania obywateli do organów administracji publicznej poprzez dowolne przyjęcie, że w danym obszarze analizy architektoniczno- budowlanej – wydawane są odmienne decyzje, tak, że dla jednych osób jest zgoda na „zwiększenie” linii zabudowy, zaś dla innych nie.
d) dowolność w wydaniu decyzji poprzez niedostateczne i niepełne uzasadnienie decyzji, z którego wynikałoby dlaczego ten sam stan faktyczny i prawny uzasadnia różne decyzje w analogicznych sytuacjach.
Zarzuty
- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy:
1) tj. naruszeniu art. 7,8,11 oraz 107 § 2 i 3 KPA,
art. 7 brzmi następująco:
Art. 7. ( ZASADA PRAWDY OBIEKTYWNEJ
W toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności,
z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego
wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na
względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.
Art. 8 brzmi następująco:
Art. 8.
Organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie
jego uczestników do władzy publicznej.
Art. 11 brzmi następująco:
Art. 11.
Organy administracji publicznej powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek,
którymi kierują się przy załatwieniu sprawy, aby w ten sposób w miarę możności
doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez potrzeby stosowania środków
przymusu.
Art. 107 brzmi następująco
Art. 107.
[§ 1. Decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji lub, jeżeli decyzja
wydana została w formie dokumentu elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia
powództwa lub skargi.]
<§ 1. Decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i
nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji lub, jeżeli decyzja wydana została w formie dokumentu elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub
podpisem osobistym. Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa lub skargi.>
§ 2. Przepisy szczególne mogą określać także inne składniki, które powinna zawierać
decyzja.
§ 3. Uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie
faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł,
oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i
mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne – wyjaśnienie podstawy prawnej
decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.
§ 4. Można odstąpić od uzasadnienia decyzji, gdy uwzględnia ona w całości żądanie
strony; nie dotyczy to jednak decyzji rozstrzygających sporne interesy
stron oraz decyzji wydanych na skutek odwołania.
§ 5. Organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji również w przypadkach, w których
z dotychczasowych przepisów ustawowych wynikała możliwość zaniechania
lub ograniczenia uzasadnienia ze względu na interes bezpieczeństwa
Państwa lub porządek publiczny.
polegające w szczególności na:
art. 7 brzmi następująco:
Art. 7. ( ZASADA PRAWDY OBIEKTYWNEJ
W toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności,
z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego
wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na
względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.
Art. 8 brzmi następująco:
Art. 8.
Organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie
jego uczestników do władzy publicznej.
Art. 11 brzmi następująco:
Art. 11.
Organy administracji publicznej powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek,
którymi kierują się przy załatwieniu sprawy, aby w ten sposób w miarę możności
doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez potrzeby stosowania środków
przymusu.
Art. 107 brzmi następująco
Art. 107.
[§ 1. Decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji lub, jeżeli decyzja
wydana została w formie dokumentu elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia
powództwa lub skargi.]
<§ 1. Decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i
nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji lub, jeżeli decyzja wydana została w formie dokumentu elektronicznego, powinna być opatrzona bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub
podpisem osobistym. Decyzja, w stosunku do której może być wniesione powództwo do sądu powszechnego lub skarga do sądu administracyjnego, powinna zawierać ponadto pouczenie o dopuszczalności wniesienia powództwa lub skargi.>
§ 2. Przepisy szczególne mogą określać także inne składniki, które powinna zawierać
decyzja.
§ 3. Uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie
faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł,
oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i
mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne – wyjaśnienie podstawy prawnej
decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa.
§ 4. Można odstąpić od uzasadnienia decyzji, gdy uwzględnia ona w całości żądanie
strony; nie dotyczy to jednak decyzji rozstrzygających sporne interesy
stron oraz decyzji wydanych na skutek odwołania.
§ 5. Organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji również w przypadkach, w których
z dotychczasowych przepisów ustawowych wynikała możliwość zaniechania
lub ograniczenia uzasadnienia ze względu na interes bezpieczeństwa
Państwa lub porządek publiczny.
polegające w szczególności na:
a) nie dostatecznym wyjaśnieniu podstaw i przesłanek utrzymania w mocy decyzji o odmowie ustalenia warunków zabudowy,
b) niedostateczne wyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy w szczególności nie wzięciu pod uwagę faktu, że poza wskazanym przez skarżącego budynkiem, są inne budynki,
c) brak pogłębienia zaufania obywateli do organów administracji publicznej poprzez dowolne przyjęcie, że w danym obszarze analizy architektoniczno- budowlanej – wydawane są odmienne decyzje, tak, że dla jednych osób jest zgoda na „zwiększenie” linii zabudowy, zaś dla innych nie.
d) dowolność w wydaniu decyzji poprzez niedostateczne i niepełne uzasadnienie decyzji, z którego wynikałoby dlaczego ten sam stan faktyczny i prawny uzasadnia różne decyzje w analogicznych sytuacjach.
2)Błąd w ustaleniach faktycznych w zakresie, w jakim organ odwoławczy przyjął, że brak jest wniosku skarżącego co do ustalenia linii zabudowy w odległości 2,5 m,
- naruszenie przepisów prawa materialnego
1) tj. naruszenie art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W oparciu o tak sformułowane zarzuty wnoszę o:
1) uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania,
2) zasądzenie kosztów postępowania przed sądem administracyjnym od organu administracji publicznej wg norm przepisanych.
- art. 6, 7, 8, 9, 10 § 1 w zw. z art. 28 k.p.a., poprzez błędne uznanie, iż postępowanie objęte decyzją Starosty Piaseczyńskiego, nie dotyczyło interesu prawnego i obowiązku skarżącego, co spowodowało nieuprawnione, nieuznanie go przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego za stronę prowadzonego postępowania;
art. 6 brzmi następująco
Art. 6 brzmi następująco
Organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa
Art. 9 brzmi następująco:
Art. 9.
Organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania
stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć
wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania
administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące
w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu
udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.
Art. 10 brzmi następująco:
Art. 10.
§ 1. Organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny
udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić
im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych
żądań.
§ 2. Organy administracji publicznej mogą odstąpić od zasady określonej w § 1
tylko w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na
niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą
niepowetowaną szkodę materialną
§ 3. Organ administracji publicznej obowiązany jest utrwalić w aktach sprawy, w
drodze adnotacji, przyczyny odstąpienia od zasady określonej w § 1.
Art. 28 brzmi następująco:
Art. 28.
Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie
albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.
art. 6 brzmi następująco
Art. 6 brzmi następująco
Organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa
Art. 9 brzmi następująco:
Art. 9.
Organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania
stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć
wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania
administracyjnego. Organy czuwają nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące
w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa, i w tym celu
udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.
Art. 10 brzmi następująco:
Art. 10.
§ 1. Organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny
udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić
im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych
żądań.
§ 2. Organy administracji publicznej mogą odstąpić od zasady określonej w § 1
tylko w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na
niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą
niepowetowaną szkodę materialną
§ 3. Organ administracji publicznej obowiązany jest utrwalić w aktach sprawy, w
drodze adnotacji, przyczyny odstąpienia od zasady określonej w § 1.
Art. 28 brzmi następująco:
Art. 28.
Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie
albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.
- art. 157 § 2 w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., poprzez brak wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Piaseczyńskiego w sytuacji, gdy z analizy materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż decyzja ta wydana została z rażącym naruszeniem prawa tj. niezgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Rady Gminy Tarczyn, ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1994 r. Nr 89 poz. 414 ze zm.), ustawą z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 1985 r. Nr 14 poz. 60 ze zm.) oraz rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. 1999 r., Nr 43, poz. 430);
art. 157
Art. 157.
§ 1. Właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych
w art. 156 jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja wydana została przez
ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze – ten organ.
§ 2. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na
żądanie strony lub z urzędu.
§ 3. (uchylony).
art. 6, 7, 77 § 1, 80, 107 § 3 k.p.a., poprzez błędną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, brak rozważenia wszystkich okoliczności mogących mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia oraz błędne uzasadnienie wydanej decyzji ograniczające się do przytoczenia przepisów prawa i stwierdzenia, iż z analizy materiału dowodowego wynika, iż nieruchomość skarżącego leży poza obszarem oddziaływania planowanej inwestycji i w związku z tym nie posiada on przymiotu strony, bez jakiegokolwiek wskazania przez organ administracji publicznej na jakich to dowodach oparł swoje rozstrzygnięcie, dlaczego odmówił wiarygodności i mocy dowodowej przedstawionym przez stronę dowodom oraz brak uzasadnienia dlaczego wskazany przez skarżącego obowiązek odśnieżania chodnika przyległego do jego nieruchomości nie stanowi o jego interesie prawnym.
art. 80
Art. 80.
Organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego,
czy dana okoliczność została udowodniona.
Art. 157.
§ 1. Właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach wymienionych
w art. 156 jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja wydana została przez
ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze – ten organ.
§ 2. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na
żądanie strony lub z urzędu.
§ 3. (uchylony).
art. 6, 7, 77 § 1, 80, 107 § 3 k.p.a., poprzez błędną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, brak rozważenia wszystkich okoliczności mogących mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia oraz błędne uzasadnienie wydanej decyzji ograniczające się do przytoczenia przepisów prawa i stwierdzenia, iż z analizy materiału dowodowego wynika, iż nieruchomość skarżącego leży poza obszarem oddziaływania planowanej inwestycji i w związku z tym nie posiada on przymiotu strony, bez jakiegokolwiek wskazania przez organ administracji publicznej na jakich to dowodach oparł swoje rozstrzygnięcie, dlaczego odmówił wiarygodności i mocy dowodowej przedstawionym przez stronę dowodom oraz brak uzasadnienia dlaczego wskazany przez skarżącego obowiązek odśnieżania chodnika przyległego do jego nieruchomości nie stanowi o jego interesie prawnym.
art. 80
Art. 80.
Organ administracji publicznej ocenia na podstawie całokształtu materiału dowodowego,
czy dana okoliczność została udowodniona.
2) mające wpływ na wynik sprawy naruszenie prawa materialnego, przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie tj.:
- art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1994 r. Nr 89
poz. 414 ze zm.), poprzez błędne określenie, iż obszar oddziaływania inwestycji nie
obejmuje nieruchomości skarżącego, a tym samym nie jest on stroną postępowania
objętego decyzją Starosty Piaseczyńskiego w sytuacji, gdy działka skarżącego zlokalizowana jest bezpośrednio przy budowanej drodze publicznej, wjazd na posesję skarżącego jest bezpośrednio z
przedmiotowej drogi, a właściciel działki znajdującej się naprzeciwko działki
skarżącego został uznany za stronę postępowania;
- art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 1985 r. Nr 14 poz. 60 ze zm.), poprzez odmowę stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Piaseczyńskiego w sytuacji, gdy budowana droga znajduje się w odległości mniejszej niż 6 metrów od zewnętrznej krawędzi jezdni do obiektu budowlanego należącego do skarżącego;
- art. 6, 14 ust. 8 i 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003, Nr 80 poz. 717 ze zm.) w zw. z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1994 r. Nr 89 poz. 414 ze zm.) i art. 35 ust. 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 1985 r. Nr 14 poz. 60 ze zm.), poprzez odmowę stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Piaseczyńskiego w sytuacji, gdy jest ona niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy Tarczyna;
- §7 ust. 1, § 44 ust. 2, 3 i 6 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. 1999 r., Nr 43, poz. 430), poprzez odmowę stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Piaseczyńskiego w sytuacji, gdy niezachowano minimalnej szerokości ulicy w liniach rozgraniczających dla tej klasy budowanej drogi oraz zaprojektowano szerokości chodnika znajdującego się przy jezdni w wysokości niższej niż minimalna szerokość dwóch metrów, co skutkuje utrudnieniem w korzystaniu z chodnika przez pieszych w szczególności przez osoby niepełnosprawne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz